Over mij
Ontdek de persoonlijke drijfveren achter Samen Leven is Samenleven.
Hier deelt de auteur zijn achtergrond, motivatie en betrokkenheid bij de complexe dynamiek van het samenleven, en hoe dit de missie van het platform vormgeeft.
Na een paramedische opleiding heb ik een tijd als verpleger bij de Nederlandse Koninklijke Marine gewerkt. Daarna ben ik uiteindelijk sociologie en maatschap-pelijk werk gaan studeren in Utrecht. Eenmaal gediplomeerd heb ik bij een gemeentelijke Sociale Dienst gewerkt. Bestuurlijk heb ik gewerkt als armenver-zorger (diaken) alsmede in de bejaar-denzorg, de psychogeriatrische ver-pleeghuiszorg en het beschut wonen (Het hofje van Belois in Schiedam). Verder deed ik praktisch werk in de zorg aan mindervaliden en eenoudergezin-nen, waarvan ik een substantieel aantal gezinnen maatschappelijk heb mogen bijstaan.
Voor een medisch-sociaal project in Roemenië heb ik in de sector maat-schappelijke gezondheidszorg gewerkt in het in het noordoosten van Roemenië (Suceava). Waar ik samen met een Roe-meense stichting heb gewerkt aan een upgrade van de afdeling terminale long-ziekten in het ‘Spital Municipal din Suceava’.
met voor gratis hulp aan de allerarmsten in Burdujeni een huisartsenpraktijk annex huisapotheek en onderzoekslaborato-rium opzette. Hij studeerde verder aan de VU te Amsterdam en de Erasmus University in Rotterdam filosofie en psychologie.
Na gesprekken met de arts-specialisten in het ziekenhuis bleek dat als vele patiënten al in een veel vroeger stadium medische hulp hadden ingeroepen ze op dit moment zeker nog niet zouden zijn opgenomen.
Door het niet bestaan van een soort ziekenfonds moesten zieken elk consult ter plekke betalen. Als dit al mogelijk was moest daarna extra betaald worden voor medicijnen of laboratorium-onderzoekjes. Het gevolg was zorgmij-ding door de armsten van de samenleving.
Slot
Met behulp van Nederlandse donoren en stichtingen kon ik in samenwerking mat de Roemeense stichting ‘Fortuna’ voor de allerarmsten in Suceava/Burdujeni een huisartsenpraktijk annex huisapotheek en onderzoekslaboratorium opzetten, waar tenslotte 5 artsen parttime de spreekuren verzorgden, bijgestaan door een verpleegkundige assistente. Zelf heb ik daar 5 jaar de praktijk gecoördineerd en steeds gezorgd voor aanvoer van medicijnen, verband en instrumenten.
Na aansluiting van Roemenië bij de EU is het project afgesloten.
In Burdujeni had ik een privéslaapkamer in een gedeeld appartement en een kamer waar zich mijn kantoortje en opslag van hulpgoederen bevond. Twee maal per dag liepen de koeien voorbij om heen en terug naar de weiden te gaan en aan het begin van de straat was een gezellig klein winkeltje waar van alles te koop was. Communicatie met de artsen kon zonder meer in het Engels of Frans, maar voor contacten in het lokale leven moest ik toch Roemeens leren.
